Omar Yagoubi, een muzikale herdenking

Het Pays d’Artois als inspiratiebron

Op 20 minuten van Arras verwelkomt Omar Yagoubi ons in zijn “groene oase”, tegenover de viskwekerij van de Moulin du Roy, in Rémy.

Het geluid van de kabbelende Sensée heeft een serieuze impact op het leven van de man die na een internationale carrière terugkeerde naar zijn geboortestreek. De rivier stroomt aan het einde van de tuin van dit grote eeuwenoude landhuis, gebouwd door de Baron d’Herlincourt, die ook het kasteel van Eterpigny liet bouwen, net naast de deur. In dit eigendom, dat zijn familie in 1957, het jaar van zijn geboorte, verwierf, vond hij inspiratie in de natuur om hem heen.

Arras, waar alles begint

Muziek, “mijn meest veeleisende minnares omdat ze niet tegen middelmatigheid kan”, werd een roeping op 7-jarige leeftijd.

Nadat hij afstudeerde aan het Conservatorium van Douai, op 17-jarige leeftijd, gaf hij zijn eerste recital in de concertzaal van Arras. “Het was een enorm succes, de zaal zat vol. Het was 17 maart 1975 en ik zou graag mijn 50e verjaardag vieren op 17 maart 2025.” Nadat hij wordt gespot door de grote meester Aldo Ciccolini, die “gedurende meer dan 30 jaar zijn mentor zal zijn”, wordt hij op 29-jarige leeftijd uitgeroepen tot beste Franse solist in de Victoires de la Musique voor de wereldpremière van de werken van Jean Wièner.

We worden het nooit moe hem een deuntje van Liszt, Debussy, Ravel of Satie… te horen spelen en te ons te vertellen over de onverwacht mooie ontmoetingen in zijn leven: zijn vriendschap met Nougaro, zijn transcriptie van de 12 nationale hymnen van Europa voor solo piano, gewaardeerd door François Mitterand, maar ook een symfonisch gedicht voorThomas Pesquet, in opdracht van het Europees Ruimteagentschap in 2017.

“Zoals mijn naam doet vermoeden ben ik van Poolse afkomst via mijn moeder, Christine Zarzycki. Ik wilde dit werk de glimlach en de tranen van dit Slavische land geven. Het is opgedragen aan mijn grootmoeder, Helena, die in 1920 in Frankrijk aankwam.”

Virtuose alleskunner

Il est joué en Russie en Ukraine, au Japon, au Canada ou aux États-Unis.

Het wordt gespeeld in Rusland, Oekraïne, Japan, Canada of de Verenigde Staten. Zijn werken worden gekozen door grote artiesten zoals Aïko Miyamoto, Bogdan Nesterenko, Marie-Joseph Jude en grote orkesten zoals het Nationaal Orkest van Lille of dat van Kyoto. Hij speelt met codes en genres, als een tovenaar van de muzikale creatie. Onder zijn 109 werken zitten een Stabat Mater, symfonieën en oratoria, concerti voor piano, accordeon, viool of slagwerk, kamermuziek, werken voor solo piano, filmmuziek of chansons.

Elles sont “l’embryon de mes œuvres orchestrales. Ces études commencées en 1975 et terminées en 1984 sont le fil conducteur de mon inspiration musicale.” Avec une inspiration puisée dans “Le Seigneur des Anneaux” !

Petit-fils de bâtisseur

Ses racines sont le reflet de notre histoire régionale. Son grand-père Djelloul Yagoubi, arrive d’Algérie en 1914, enrôlé parmi les tirailleurs algériens.

Il sera, après la guerre, embauché à la Compagnie des mines d’Ostricourt, puis crée la première entreprise de travail temporaire pour les houillères de la région. L’histoire serait trop longue à raconter ici, mais sachez que lorsque vous empruntez l’A1 entre Carvin et Lille, vous roulez sur l’une des nombreuses réalisations du grand-père d’Omar, qui fut aussi résistant, et oeuvra toute sa vie à aider les travailleurs Nord-Africains du Nord-Pas de Calais.

Lorsque la Région et la ville d’Arras lui ont demandé de composer pour les Chemins de la Mémoire 14/18 et le Centenaire de la Grande Guerre, celui qui est « l’enfant de trois cultures, algérienne polonaise et française » y a vu évidemment « la plus belle des manières d’honorer la mémoire de mes ancêtres. C’est pour moi une oeuvre unique et captivante.»

Elle se compose de 4 mouvements : « Sarajevo », « La Marche de la Vitalité », « La Veillée », et la « Cantate au diapason », inspirée du poème de Guillaume Apollinaire, « Si je mourais là-bas ».

Pour en savoir plus sur Omar Yagoubi

• https://omaryagoubi.net